[J] Na een korte pauze na de DIES kring kon nu de echte DIES week beginnen. Om die een beetje aan de praat te krijgen hebben we de achtertuin van Mister P. Cnossen onveilig gemaakt, en dan met name brandonveilig. Nadat je de grote boze wolf gepasseerd had kwam je aan in het vuurhok. Hier stond je dan ook een warm welkom te wachten. De avond vorderde met een lekker drankje en iets te veel (verbrande) marshmellows. Perfect om lekker bij te praten met je mede NSE'ers. Nadat al het hout op was moesten we maar naar huis, want de dag erop hadden we nog wat te beleven.
[S] De pauze outreach tijdens de diesweek was een heus succes. Van tevoren waren er briefjes gemaakt met daarop simpele maar toch diepe vragen om elkaar beter te leren kennen waarbij de laatste vraag over God ging. Het enige wat we daarna nog hoefden te doen was de briefjes uitdelen tijdens de pauze en dit werd eigenlijk door iedereen heel goed ontvangen. Sommige mensen vroegen dan nog waarom we dit doen en dat was natuurlijk een mooie ingang voor een gesprek. Al met al hebben we liefde mogen uitdelen en ook lekker mogen leren in het beginnen van een gesprek met vreemden. Zeer geslaagd dus.
Zoals elk jaar was het weer tijd om de stad onveilig te maken. Dit jaar streden twee teams tegen elkaar voor de overwinning. De punten konden behaald worden door verschillende opdrachten uit te voeren en er waren bonuspunten te verdienen bij zogenoemde hotspots. Terwijl de teams aan het strijden waren tegen elkaar zat de commissie rustig op een terras de punten bij te houden. Al met al een geslaagd avondje. De maandag van de diesweek was een feit.
[E] Dinsdag, na een taaie BV, kwam Gernt met de vraag of er iemand met hem mee wilde doen in het Vuurjongen en Watermeisjetoernooi van de Diesweek. Nu was dit spel een significant onderdeel van mijn jeugd, vooral tijdens tussenuren op de middelbare school, dus daar kon ik geen nee tegen zeggen. De teams waren erg aan elkaar gewaagd, dus Gernt en ik voelden de druk om op ons best te presteren. Dat maakte het extra frustrerend wanneer we net één diamantje mistte, of net een paar seconden te laat waren voor de tijdbonus. Maar naast deze keiharde competitie was het vooral erg gezellig. Sommige mensen speelden zelf niet mee maar keken alleen, deden een ander spelletje of aten met een goed gesprek hun broodjes op. De sfeer zat er zo goed in, dat uiteindelijk onze glorieuze winst er niet toe deed. De echte overwinning was de vrienden die we onderweg gemaakt hadden.
Dinsdag zou dinsdag niet zijn als er een activiteit van NSE op de planning stond. Dit jaar was viel de trefavond in de diesweek. De generaal was versierd met allemaal vlaggetjes en slingers. Om het thema er een beetje in te houden waren door de hele ruimte waxinelichtjes te vinden. Omdat het feest was konden cakejes natuurlijk niet ontbreken, ook deze werden tijdens deze trefavond genuttigd. Verder verliep deze trefavond zoals u ‘m gewend bent en werd deze afgesloten met een zeer gezellige borrel.
[L] Terwijl het hele land in spanning afwachtte wat de uitslag van de verkiezingen zou worden, werd het tijd voor ons om af te koelen. Na een mooie diestref met vurige liederen was dat ook wel nodig, je kan tenslotte niet oververhit aan het diesfeest beginnen. En wat is nou een betere manier om af te koelen dan door te gaan schaatsen? Daarom ging er een fanatieke groep naar de IJsbaan Twente om twee uur van de kou te genieten. Na gezellig geschaatst te hebben, was het tijd om onder het genot van een kop warme chocolademelk de uitslag van de verkiezingen te bespreken. Niet iedereen bleef voor de chocolademelk, sommigen moesten de volgende dag heel vroeg op om (onvrijwillige) gasten voor het diesfeest te regelen.
[D&J] Terug van weg geweest, herrezen uit het as en vuriger dan ooit tevoren, zo trok de Navigators Reserve der Navigators Studentenvereniging Enschede op donderdag 23 november jongstleden het land in om operatie Blazing Phoenix tot een succesvol einde te brengen.
Om 4 uur opgestaan, om 5 uur present voor de Bastille om iemand uit Wageningen mee te nemen. Vervolgens dus op naar Wageningen, waar we van 7 tot 10 op de uitkijk stonden bij een huis waar de bestuurder ziek op bed lag.
In alle vroegte bracht een ander deel van de reservisten zich in positie rondom de woonvertrekken van de Praeses der NSW. Na lange tijd geen beweging te zien begaven zij zich naar diens voordeur, overdonderden de portier en baanden zich een weg langs een stel slaperige leden op matrassen op de overloop om de Praeses lijkbleek in zijn bed aan te treffen. Omdat beide niet in staat was zelf mee te gaan is er onderhandeld en zijn de Abactis en Extern van NSW meegenomen naar het verre oosten.
Een tour door de Grolsch brouwerij, eten op het verenigingshuis en goede gesprekken maakten het tot een uitstekende dag. Maar dat was me het feestje wel zeg. Zelf was ik (Jonathan) als vuur gegaan, door mijn gele shirt en blonde haren helemaal rood te spuiten. Vrij goed gevonden al zeg ik het zelf. Maar ook de rest van de gasten had van alles uit de kast getrokken om maar een beetje met het thema te maken te hebben. Oppenheimer, neon brillen en led-verlichte jasjes, het was allemaal aanwezig. Met elk uur een paar nieuwe dj’s, de een nog beter dan de andere, was de muziek ook goed geregeld. Iedereen stond lekker te swingen, of gezellig te praten met elkaar. Van NSW was geëist dat een delegatie op het diesfeest aanwezig moest zijn om hun geliefde bestuurders weer op te komen halen. Helaas was het vervoer een belemmerende factor voor de welwillende leden uit Wageningen. Daar voor in de plaats waren er een aantal NSLeeuwardenaren en een heel aantal ChOOSE-genoten (grooeen) gekomen om met ons onze verjaardag te vieren. Hoewel ik eigenlijk de volgende dag weer vroeg uit de veren moest, en dus tijdens het feest ook al zo’n 20 uur wakker was, bleef ik toch weer veel te lang plakken, en was daar ineens weer Piano Man. Al met al dus een zeer geslaagd feest!
Iedereen bedankt voor deze fantastische week
Op de Preases!
Geschreven door achtereenvolgend:
Julian van de Sluis, Sytze Horjus, DiesCie, Ezra Frankema, DiesCie, Lennart Gringhuis, Daniël Ijtsma & Jonathan de Vries.
Reactie toevoegen